...

Гучыць беларуская народная  музыка. Госці і ўдзельнікі збіраюцца ў зале. Сцэна ўпрыгожана адпаведна тэме свята (беларускі арнамент, валошкі, каласы, бусел,словы “З любоўю да роднага слова!”)

(голас у запісе на фоне  музыкі)

Спачатку было Слова.
І Слова было ў Бога.
І Слова было Бог.

А потым…узнікла мова.
І мова жыве ў Слове.
А ў словах жыве Бог.

Калі пакідаем мову,
Калі пакідаем Слова,
То нас пакідае Бог.

Боспачатку было Слова.

(Голас у запісе, харэаграфічная замалёўка)

Роднае слова, родная мова…Кожнаму чалавеку патрэбна нешта, што  дапамагло б яму расказаць пра сябе, пра сваю сям’ю, краіну, і такім сродкам з’яўляецца мова. Як птушцы патрэбна шчабятанне, так і нам неабходна  мова, Мова – гэта багацце, сапраўдны скарб і спадчына, якую можа перадаць бацька – сыну, маці – дачцэ. Ніякае багацце людзей не бывае даражэйшым за іх родную мову.Роднае слова — гэта першая крыніца, праз якую мы пазнаём жыццё і акаляючы нас свет.Нам родная зямля дала ўсё, што патрэбна, а галоўнае – мову. Толькі мовай чалавек можа перадаць самыя розныя пачуцці: прызнацца ў каханні любаму чалавеку, ці матулі сказаць, як мы яе любім, ці прызнацца ў любові да роднай зямлі, да нашай Радзімы…

Муз. Нумар ”Наша Радзіма”

(вокальный ансамбль ”Солнышко” ДШИ)

Гучыць беларуская народная  музыка.

Выхад вядучых

Вядучы 1: Добры дзень, паважаныя сябры! Мы рады вітаць усіх прыхільнікаў беларускага прыгожага пісьменства, усіх тых, хто прыйшоў сёння на свята беларускага роднага слова.

Вядучы 2: Селетні год для нас адметны, бо менавіта  2018 год абвешчаны годам малой Радзімы, і ў гэтым годзе на тэрыторыі нашай малой Радзімы, ў горадзе Іванава, пройдзе юбілейны 25 дзень беларускага пісьменства –  свята роднай мовы.

Вядучы 1: Роднай — значыць любімай, дарагой, самай-самай...Беларусам многія могуць пазайздросціць: у спадчыну нам засталася па-сапраўднаму ўнікальная мова.

Вядучы 2: Ці можна адчуваць сябе сапраўдным беларусам, грамадзянінам сваёй дзяржавы, калі не размаўляеш на мове? Напэўна, не. Некалі Францішак Багушэвіч казаў: «Мова — гэта «адзежа душы». Няхай жа душа беларускага чалавека нарэшце апранецца ў сваё адзенне, сатканае з такой прыгожай, звонкай беларускай мовы!

* * *