Ва  ўрочышчы  Баклага  ў  20-я  гады пасяліліся польскія асаднікі, зямельныя ўладанні  якіх  знаходзіліся  па-суседску, дзе паставілі 6-мятровы паклонны крыж,  іконы  ўпрыгожвалі  ланцужкамі  і стужкамі. На гэтым святым для іх месцы яны збіраліся ўсе разам і маліліся, спявалі  свае  гімны  і  песні.  Але  ўсё змянілася,  калі  пачалася  Вялікая  Айчынная вайна.

   У  1944  годзе  фашысты  ўсё  яшчэ наводзілі новы парадак, рабуючы мясцовае  насельніцтва.  Сагнаную  жывёлу  яны  ўтрымоўвалі  каля  вёскі  Сухое. Там  жа  размяшчаліся  рэшткі  панскага  маёнтка,  дзе  жыла  адна  польская сям’я, якая і вымушана была даглядаць жыўнасць.  Партызаны  вырашылі  вярнуць награбленае. Гэта ў хуткім часе ім удалося  зрабіць:  жывёла  была  перагнана ў партызанскую зону і знаходзілася  ля  возера  Акуніна.  Польская  сям’я таксама пайшла следам, бо разумела, што фашысты іх пакараюць. Гэтыя людзі пасяліліся на польскіх хутарах. Двое іх сыноў ваявалі ў польскім партызанскім атрадзе  імя  Тадэвуша  Касцюшкі,  які ўваходзіў у Пінскую партызанскую брыгаду, а бацькі і тры дачкі жылі на хутары.

   Яны лічылі, што небяспека ім не пагражае, але вельмі памыляліся. Фашысты прыйшлі на хутар і расстралялі сям’ю.

   Каля  паклоннага  крыжа  з’явіліся маленькія крыжы, якія з цягам часу разваліліся. З вялікага крыжа перакладзіна таксама ўпала на зямлю, а самі могілкі зараслі хмызняком. Толькі аснова крыжа  ўпарта  супраціўляецца  прыродным  стыхіям.  Зараз  тэрыторыя  вакол яе  прыведзена  ў  парадак  і  рыхтуецца да  ўстаноўкі  новы  крыж.  Бо,  як  вядома,  святыя  месцы,  дзе  стаяць  помнікі і  абеліскі,  спакон  веку  шанаваліся людзьмі. Яны з’яўляюцца той повяззю, якая яднае пакаленні ў народ, а памяць народная  з’яўляецца  той  крыніцай, якая падсілкоўвае нацыю духоўна.

 Раманюк, В.А. І ўзвышаюцца абеліскі... / В.А. Раманюк // Янаўскі край. - 2017. - № 28. – 11 красавіка. - С. 6.