Надпіс  сцвяржае,  што  ў  гэтым  будынку працавалі загінуўшыя ад рук нацыяналістаў  старшыня  сельвыканкама Грыгорык Іван Рыгоравіч і дэпутат Жушма Марк Дарафеевіч.

   Нарадзіўся  Іван  Рыгоравіч  у  вёсцы Оўзічы.  Дзяцінства  яго  было  ялёгкім. Хутка зразумеў, што за сваё шчасце трэба  змагацца.  Становіцца  дзельнікам падполля.  Пасля  вызвалення  пачынае працаваць у органах народнага камісарыяту ўнутраных спраў у Іванаве. Потым – вайна. Наперадзе  былі  многія  баі,  страты  баявых  сяброў.  Колькі  сцежак  было пратаптана І. Р. Грыгорыкам з партызанамі  атрада  імя  Лазо,  у  якім  ён  ваяваў аж да вызвалення раёна. А потым была радасць  сустрэчы  з  Чырвонай  Арміяй. Фронт пакаціўся далей. Яго, Івана Рыгоравіча,  пакідаюць  кіраваць  Махроўскім сельскім Саветам. Цяжкі быў час. Старшыню  сельсавета  мала  калі  знаходзілі на  яго  кватэры.  Гэта  было  небяспечна для гаспадара, а для яго – тым болей. У лясах  дзейнічалі  банды  нацыяналістаў.

   Ахвярамі бандытаў станавіліся партыйныя  і  савецкія  работнікі.  Вось  толькі адзін такі выпадак.

    Быў  Вялікдзень.  Жанчыны  ішлі  з царквы  і  сталі  сведкамі  страшнай  падзеі. Грыгорык быў у в. Хамічава ў доме Мірчука  Д.А.  (самай  вялікай  хаце  на вёсцы),  дзе  павінен  быў  адбыцца  сход жыхароў.  Па  вуліцы  ішла  група  ваенных. Іван Рыгоравіч ведаў, што на сход павінны прыбыць прадстаўнікі з раёна, і выйшаў насустрач. Грыгорык быў расстраляны ва ўпор.

   З  дакументаў  Пінскага  занальнага архіва (Ф.215. опісь3 д 18. л 21):

   “Прокурору Пинской области старшему  советнику  юстиции  кунтовичу.

   Спец. Сообщение:

   Доношу до вашего сведения. 30 апреля 1945г. в 13 часов был убит председатель сельсовета д. Мохро Григорик Иван Григорьевич 1906 года рождения.

  Было  совершено  убийство  в  д.  Хомичево  Мохровского  сельсовета.  Убили среди улицы из автомата, при убийстве было 4 человека бульбовцев. они ушли в лес. Поиски продолжаются.”

  Трагічны  лёс  напаткаў  і  дэпутата Махроўскага  сельскага  Савета  Жушму Марка Дарафеевіча. Яго мучылі, потым павесілі. Вяроўка парвалася і цела ляжала на зямлі пакуль не  растаў  снег.  Ад  Марка  Дарафеевіча застаўся  адзін  фотаздымак  ды  акт  аб смерці, складзены ў 1951 годзе.

  У  памяць  пра  гэтых  людзей  на  будынку сельскага Савета (цяпер былога) ў  1983  годзе  адкрыта  мемарыяльная дошка.

 Раманюк, В.А. І ўзвышаюцца абеліскі... / В.А. Раманюк // Янаўскі край. - 2017. - №9. - 3 лютага. - С. 15.