Аб тых, хто пахаваны ў гэтай брацкай магіле, мала звестак. Але, напрыклад, з матэрыялаў Пінскага Занальнага архіва мы  даведаліся  пра  загад  ванаўскага райсавета  і  райваенкамата  ад  15  красавіка 1952 года, у якім гаворыцца пра неабходнасць 22 красавіка правесці перанясенне  і  перазахаванне  загінуўшых воінаў і партызан. Называюцца розныя населеныя  пункты,  сярод  якіх  і  вёска Махро. Далей ідзе падрабязная інструкцыя, як неабходна ажыццявіць пахаванне. Усяго 8 пунктаў - акт ад 23 красавіка 1952 года аб правядзенні перазахавання  загінуўшых  воінаў  Савецкай  Арміі  і партызан.  Даецца  пералік  раскапаных магіл. Усяго было раскапана і пахавана 8  чалавек  на  вясковых  могілках.  Пасля пахавання  над  магілай  зроблены  насып,  які  абкладзены  дзёрнам,  праведзены мітынг з удзелам мясцовага насельніцтва.

   У гэтай брацкай магіле нашлі апошні спачын:  тры  партызаны  партызанскага атрада імя Арджанікідзе Пінскай брыгады (Осіпаў Павел Кузьміч і двое невядомых); партызанскі камандзір узвода па імені Аляксандр, які загінуў у ліпені 1943 года ў вёсцы Патапавічы; двое невядомых  ваеннаслужачых,  загінуўшых  пры ўзрыве міны на дарозе да вёскі Махро ў ліпені 1943; Іван Іванавіч Кірдзееў, які загінуў 6 снежня 1944 года ў барацьбе з бандфарміраваннямі і быў пахаваны на могілках вёскі Махро; партызан з могілак вёскі Адрыжын, імя якога невядома.

   Уліковая  картка  воінскага  пахавання  сцвярджае,  што  абеліск  пабудаваны ў 1953 годзе, праз 60 гадоў выгляд абеліска змяніўся. Пра І.І.Кірдзеева, 1926 года нараджэння, уражэнца Кузьмінскага сельсавета Вяліка-Міхайлаўскага раёна Курскай вобласці, мы даведаліся ад плямянніцы Тамары Гушчынай і з лістоў, атрыманных роднымі  з  фронта,  з  сайта  “Мемарыял”.У адным пісьме ад 21 лістапада 1943 года  малады  Ваня  пісаў  бацькам  і  сястры Ніначцы аб тым, што ён накіраваў некалькі пісем з просьбай прыехаць да яго, але цяпер не трэба прыязжаць, таму што іх хутка пераводзяць. Піша пісьмы з Масквы, з Павелецкага вакзала. Апошняе пісьмо, датаванае 4 лютага 1945 года, напісана камандзірам войск НКВД.  У  ім  камандзір  паведамляе  аб умовах гібелі Івана Іванавіча Кірдзеева. Па яго словах, Іван падарваўся на міне, калі рухаліся з Махро на Любяшоў.

   Скупыя  радкі  афіцыйнага  дакумента: загінуў у баі з бандфарміраваннямі.

   Цяпер ніхто не даведаецца аб тым, што здарылася ў той снежаньскі дзень 1944 года, калі вораг быў ужо выгнаны з нашай  зямлі,  але  адгалоскі  вайны  яшчэ працягваліся.

   Пра  Паўла  Кузьміча  Осіпава,  1917 года  нараджэння,  мы  маем  вельмі мала  інфармацыі.  Вядома  толькі,  што ён загінуў першага верасня 1944 года, а  сам  родам  з  Чалябінскай  вобласці. Наша запытанне ў дзяржаўны архіў Чалябінскай вобласці паклала пачатак пошуку. Запытанне накіравана ў рэгіяналь-нае аддзяленне агульнарасійскага руху  “Пошукавы  рух  Расіі”.  Спадзяемся  атрымаць ад іх нейкую інфармацыю.

Раманюк, В.А. І ўзвышаюцца абеліскі... / В.А. Раманюк // Янаўскі край. - 2017. - №9. - 3 лютага. - С. 15.